W katalogu src/http-service, widzimy 3 pliki:
- collection.json – definicja naszego Angular Love Schematics, tutaj listujemy nasze Schematics, które będziemy mogli uruchomić poprzez konsolę. Na ten moment chcemy mieć jeden Schematic do generowania serwisów Http. Aby sobie to lepiej zobrazować, spójrz jak wygląda ten plik dla głównego Schematics, pozwalającego tworzyć komponenty, dyrektywy itd.:
https://github.com/angular/angular-cli/blob/master/packages/schematics/angular/collection.json
Definicja jednego Schematic w collection.json, składa się z:
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 |
{ "$schema": "../node_modules/@angular-devkit/schematics/collection-schema.json", "schematics": { "http-service": { <-- nazwa Schematic, po którą będziemy sięgać w konsoli "description": "Creates a Http Service", <-- opis "factory": "./http-service/index#httpService" <-- ścieżka do funkcji zawierającej logikę } } } |
- index.ts – przygotowany plik pod kod pojedynczego Schematic o nazwie angularlove. Tutaj będzie logika.
- index.spec.ts – plik pod testy
Aktualnie, cały nasz zbiór nazywa się angularlove i pojedyczny Schematic też nazywa się angularlove, co nie ma za bardzo sensu. Jest to efekt automatycznej generacji. Zatem usuwamy katalog „angularlove” z katalogu src. W konsoli, przechodzimy do katalogu angularlove i tworzymy jeszcze raz Schematic:
|
1 2 |
cd angularlove schematics blank http-service |
Gdy uruchomimy komendę blank będąc już w katalogu ze Schematics, wygeneruje on jeden konkretny Schematic w ramach kolekcji. Porządany efekt:
https://github.com/tomasznastaly/angular-schematics-tutorial/tree/create-blank-schematic/angularlove